(Fr.: dissipation; Du.: Verlustleistung; Eng.: dissipation), in het algemeen: verstrooiing of verkwisting. In de mechanica spreekt men van dissipatie wanneer mechanische energie wordt omgezet in warmte, zodat die energie niet meer uit het systeem in mechanisch opzicht kan worden teruggewonnen, bijv. wanneer er wrijving werkzaam is of een lichaam plastisch wordt gedeformeerd; overigens wordt in alle irreversibele (zoals de meeste technische) processen en door de onmogelijkheid een reversibel proces technisch ideaal te realiseren ook in deze een bepaalde hoeveelheid energie omgezet in warmte (dissipatie van energie). Zo noemt men in de elektrotechniek dissipatie de ongewenste omzetting van elektrische energie in warmte, veroorzaakt door het geleiden van een stroom door een element met een weerstandscomponent (een dergelijke omzetting in bijv. een elektrische oven is geen dissipatie; de omzetting daarbij is gewenst).
Ook elektromagnetische energie, al dan niet als drager van informatie, wordt omgezet in thermische energie, bijv. in een geleider, in een diëlektricum, in magnetische materialen, maar ook met vrije elektronen die een zekere snelheid bezitten en bij transport van lading in een elektrisch veld zoals dat aanwezig is in de basisemissorovergang van een transistor (collectordissipatie); de energie die hierbij omgezet wordt in warmte is niet meer voor verdere overdracht van informatie beschikbaar.