(ruimtevaart) (Fr.: ablation; Du.: Ablation; Eng.: ablation), het aantastingsproces dat lichamen ondergaan bij het met hypersone snelheid binnendringen in de dampkring.
De wrijving met de atmosfeer leidt tot sterke warmte-ontwikkeling, met als gevolg erosie en een gedeeltelijk uiteenvallen. Gedurende de landingsfase van een ruimtevaartuig zorgt een beheerste ablatie van een hitteschild ervoor dat het vaartuig zelf onaangetast blijft. Het ablatieproces hangt sterk af van het materiaal dat daaraan wordt blootgesteld. Steenachtige materialen smelten ook, maar behouden lang hun vorm. Grafiet verbrandt aan de oppervlakte en wordt weinig vervormd. De meeste kunststoffen ontleden door pyrolyse; de vaste materie wordt dan omgezet in gassen onder achterlating van een sponsachtige, verkoolde structuur.
Andere kunststoffen (bijv. Teflon) ontleden door depolymerisatie. Men gebruikt thans overwegend een moeilijk brandbare kunststof, versterkt met kwartsvezels, die de stof ook in gesmolten toestand taai houden. De grenslaag tussen het gasvormig geworden deel van het schild en het gesmolten deel straalt ca. 80% van de opgewekte hitte af in de ruimte ervoor. Door de slechte warmtegeleiding van het nog vast gebleven deel, bereikt gedurende de 50...90 s voor de afdaling slechts 4...5% van de warmte de capsulewand.