Synoniem van verlaten

verlaten - [ww] weggaan van iets of iemand, of uit een huis, stad en dergelijke. Uit lafheid of gemakzucht laat men een ander in de steek; synoniemen zijn laten zitten, iemand aan zijn lot overlaten, iemand de rug toekeren en (in informele stijl) iemand laten verrekken, laten barsten en laten stikken. Het lijdend voorwerp van ontruimen kan een zaal, een huis of een publieke tribune zijn: 'de toehoorders ontruimden de aula'.

Zie: verdwijnen.

Wat afgezonderd is, op zich zelf staat. Voor zoover het derde woord met de beide eerste woorden synoniem is, beteekent eenig meer dat er, van eene zekere soort van personen of voorwerpen maar één bestaat. Zijn eenige zoon. Mijn eenige hoop. Alleen en alleenig drukken meer uit het ontbreken van andere voorwerpen van dezelfde soort op eene bepaalde plaats. Wat het onderscheid tusschen alleen en eenzaam betreft, alleen duidt enkel aan dat men geen gezelschap bij zich heeft, eenzaam eene afzondering waardoor een gevoel van ongezelligheid, of ook van stilte en rust ontstaat. Hij, die zonder gezelschap is, is alleen, doch behoeft zich nog niet eenzaam te gevoelen. Aan deze beteekenis van eenzaam sluit zich aan die van verlaten, waarbij op den voorgrond staat dat men aan zich zelf is overgelaten, van de menschen vergeten. Hij is bang in ‘t donker, bang alleen. In zijn ouderdom krijgt men het op de wereld zoo eenzaam. Bij uitbreiding: een eenzaam pad.

verlaten - onregelmatig werkwoord
uitspraak: ver-la-ten

1. van iets of iemand weggaan
♢ de vluchteling moest zijn land verlaten
2. zonder teken van leven
♢ de straten lagen er verlaten bij

Onregelmatig werkwoord: ver-la-ten
ik verlaat
jij/u verlaat
hij/zij verlaat
wij/zij/jullie verlaten
ik/jij/u/hij/zij verliet
wij/zij/jullie verlieten
hij heeft verlaten
de/het/een verlaten ....
verlatend, verlatende

Synoniemen
uitgestorven

Tegenstellingen
bedrijvig, onrustig, woelig