Synoniem van oorlog

oorlog - strijd op grote schaal. In archaïstisch taalgebruik ook: krijg. Bij een aanvalsoorlog, agressieoorlog of aanvallende oorlog opent een in de context genoemde oorlogvoerende partij zelf de aanval, maar bij een verdedigingsoorlog wordt men tot strijd gedwongen. In een stellingoorlog of positie-oorlog is er geen ruimte voor manoeuvreren buiten de vleugels; een loopgravenoorlog wordt vooral gevoerd vanuit loopgraven. Bevolkingsgroepen binnen één staat bevechten elkaar in een burgeroorlog. Pantser- en pantserinfanteriedevisies rukken in een bewegingsoorlog snel op en voeren verrassingsaanvallen uit. Sinds 1939 noemt men een bewegingsoorlog waarbij snel wordt aangevallen volgens een zigzagpatroon en waarbij de oorlogvoerende partij wordt gesteund door vliegtuigen, een blitzkrieg, blitz of bliksemoorlog. Bij een wereldoorlog is een groot deel van de wereld betrokken; in plechtige stijl heet het een wereldbrand. We kennen de Eerste Wereldoorlog (1914-1918) en de Tweede Wereldoorlog (1940-1945). Atoom-, biologische en chemische wapens worden gebruikt in een ABC-oorlog. De oorlog tussen de Africaners en de Engelsen (1899-1901) staat bekend als de Boerenoorlog.

Zie: strijd.

Strijd is de botsing van twee vijandige machten, krijg en oorlog zien op de beslechting van dien strijd door de wapenen. Krijg is uit de taal van het dagelijksch leven bijna geheel verdwenen. Alleen in formeele of dichterlijke uitdrukkingen wordt het nog gebruikt. Oorlog beteekent nooit anders dan openbaren krijg, twist tusschen volken, die door de kracht der wapenen beslist wordt.

oorlog - zelfstandig naamwoord
uitspraak: oor-log

1. strijd tussen twee of meer landen of volken
♢ er is nog altijd oorlog in het vroegere Joegoslavië
1. deze landen voeren oorlog
[ze vechten met elkaar]
2. Duitsland verklaart Nederland de oorlog
[zegt dat ze gaan vechten]

Zelfstandig naamwoord: oor-log
de oorlog
de oorlogen

Tegenstellingen
vrede