Rustige Amerikaanse vermaaksmuziek in de jaren veertig en vijftig. De naam verwijst naar het feit dat de muziek gemaakt is om zonder veel inspanning naar te kunnen luisteren.
De muziek is melodieus, niet te snel en niet te langzaam en de strijkersarrangementen zijn weelderig en suikerzoet. Easy listening geldt als een symbool van de ingeslapen generatie van voor de rock 'n'roll. In de jaren zestig en zeventig is de invloed van de oorspronkelijke easy listening terug te horen in het instrumentale werk van Herp Albert en The Tijuana Brass en de vocale muziek van The Carpenters. In de jaren tachtig laat Michael Jackson met name in zijn ballades een voorliefde voor easy listening horen. Tijdens de milleniumwisseling is easy listening plotseling weer hipper dan hip door de opkomst van het fenomeen lounge, dit tot afgrijzen van de generatie van de jaren zestig. Easy listening blijkt zo opeens een perfecte manier voor jongeren om te rebelleren tegen hun ouders.
Zie ook: Lounge; Easy Tune
