Ned. gemeente in de Krimpenerwaard.
In Gouderak kwam een ernstig geval van bodemverontreiniging aan het licht. Het betrof een ruim 3 ha grote stortplaats in de uiterwaarden van de Hollandsche IJssel, waarop later een woonwijk was gebouwd (de Zellingwijk).
In 1952 besloot de gemeenteraad van Gouderak een perceel ‘water’ in de uiterwaarden te dempen en het terrein na ophoging te bestempelen als bouwterrein. Rijkswaterstaat verleende toestemming voor het plan, dat in 1960 was gerealiseerd. Met stadsvuil uit Rotterdam, vuil van scheepvaartbedrijven uit het Rotterdamse havengebied en afval van de petrochemische industrie werd het terrein gedempt. Al tijdens het storten deden zich incidenten voor. Zo trad in 1959 massale vissterfte op in het zuidelijke boezemwater van het Rijnland, die veroorzaakt werd door gif van stortplaatsen langs de Hollandsche IJssel, m.n. de stortplaats bij Gouderak. Het ging om vergiftiging door het insekticide endrin.
Ondanks de geconstateerde aanwezigheid van giftige stoffen op het stortterrein ging de geplande woningbouw door. In de 96 huizen op de stort kwamen 333 mensen te wonen (ruim 10 % van de totale bevolking van Gouderak). In juli 1981 omschreef het provinciaal bestuur de Zellingwijk als een ernstig bodemverontreinigingsgeval waar directe actie was geboden. De totale hoeveelheden verontreinigingen worden geschat op 135 000 kg polycyclische aromaten, 14 600 kg ‘drins’ (o.a. diëldrin, aldrin, endrin), 13 200 kg PCB’S en ca. 110 kg benzeen.
