Belg. filosoof, *16.3.1912 Antwerpen. In 1960 werd Flam hoogleraar aan de Franstalige Vrije Universiteit te Brussel, van 1969-82 aan de Nederlandstalige universiteit.
Flam zette zich vooral af tegen het oneigenlijke denken. Het denken werd het eigenlijke en enige object van zijn filosofie. Hij pleitte voor een nieuwe metafysica, ten einde de tegenstelling tussen theïsme en atheïsme te boven te komen. Werken: Denken en existeren (1965), Gestalten van de westerse subjectiviteit (1968), De wereld en de leegten (1972), Ideologie en filosofie (1972), De betekenis (1975), Bevel en gehoorzaamheid (1978), Protest tegen de catastrofale werkelijkheid (1981).
