Fiops II - „Pepi II”, zoon en 2de opvolger van F. I. — Zijn voorganger, Mer-en-Rê („geliefde v. Rê”), eveneens een zoon v. F. I, was kind toen hij koning werd, en stierf jong; zijn lijk is de oudste bekende Egypt. koningsmummie (sinds 1881 in ’t museum te Gizeh). — F. II besteeg den troon als 6-jarig kind, hij werd ruim 100 jaar oud, zoodat zijn regeering (vlgs. Meyer 2485—2390, misschien 5 eeuwen vroeger te stellen) verreweg de langste is in de geheele wereldgeschiedenis. Er is geen reden om de traditie dienaangaande (Manetho, Turijnsche koningspapyrus) te betwijfelen.
F. II, wiens bijnaam luidde Nefer-ke-R (= „schoon is de ziel, ka, v. Rê”), zette de politiek van F. I voort, om Egypte’s macht ver Z.-waarts uit te breiden: hij zond Herchoef naar Nubië en stuurde expedities naar ’t binnenland van Afrika. Aan de districtsvorsten van Elefantine was opgedragen de zorg voor den handel op Poent (het Z. deel van de Roode Zee); niettegenstaande de karavaanweg tusschen Koptos aan den Nijl en Kosêr (de „witte haven” aan de Roode Zee) door de Bedoeïenen onveilig werd gemaakt, was er toch een levendig handelsverkeer. De meening, als zoude Egypte tijdens het „Oude Rijk” geheel geïsoleerd zijn geweest, is onjuist; zie ook FIOPS I. De Roode Zee, Z.-Arabië, Centraal-Afrika, Fenicië, Syrië, de wereld van de Egeïsche zee zijn in losser of nauwer aanraking met Egypte. — Na den dood v. F. II komt een periode, waarvan wij weinig weten; de invloed der adellijke families neemt sterk toe, de gouwen worden geheel zelfstandig, de macht van den koning beteekent zeer weinig, de eenheid van den staat verdwijnt.
