o. (-erven),
1. bij een woning behorend erf;
2. een weg of complex van wegen waar de straat in de eerste plaats bestemd is voor voetgangers.
Het woonerf werd in Nederland ingesteld bij een ministeriële beschikking (Stcrt. 15.9.1976) waarin opgenomen de minimumeisen waaraan een woonerf moet voldoen. Het verkeersregime voor woonerven is vastgelegd in het Reglement Verkeersregels en Verkeerstekens (KB nr. 52 van 27.8.1976, Stb. 453). Voor woonerven gelden als belangrijkste regels:
1. Op wegen binnen een woonerf mag overal gelopen worden; kinderen mogen overal spelen.
2. Bestuurders van voertuigen mogen binnen een woonerf niet sneller rijden dan stapvoets.
3. Automobilisten en (brom)fietsers mogen voetgangers niet hinderen; voetgangers mogen evenwel bestuurders ook niet onnodig hinderen.
4. Parkeren mag alleen op plaatsen waar een P op het wegdek is geschilderd of waar dit is aangegeven door het vierkante blauwe bord met de witte P.
5. Binnen een woonerf heeft het verkeer van rechts altijd voorrang. Het eerste woonerf werd in Rotterdam geopend (1976). Medio 1979 bestaan er ca. 1000 woonerven, verspreid over 220 gemeenten. Woonerven worden ingericht om de leefbaarheid van de woonomgeving te verbeteren en ook om de verkeersveiligheid in de woonomgeving te verhogen. In België is het woonerf ingesteld bij KB van 23.6.1978. Het eerste woonerf was de Ganzestraat te Brugge. Bij een woonerf wordt op een of meer speciaal ingerichte openbare wegen voorrang verleend aan de voetgangers en heel in het bijzonder aan de kinderen. Op deze woonerven is de snelheid beperkt tot 20 km/h en is parkeren in principe verboden. Het woonerf is fundamenteel verschillend van de wandelstraat.
LITT. Veilig Verkeer Nederland, Over woonerven gesproken (documentatiemap, aangevuld 1978).
