Frans scholasticus, *ca. 1180 Aurillac, ♰1249 Parijs. Als magister en sinds 1228 ook bisschop van Parijs speelde Willem van Auvergne een belangrijke rol in het universitaire leven (o.m. door zijn positieve houding tegenover de bedelorden).
Hij wordt beschouwd als de belangrijkste theoloog in de eerste helft van de 13e eeuw. Bij het uitwerken van zijn theologische synthese sloot hij aan bij het augustinisme, maar maakte ook kritisch gebruik van het nieuwe materiaal dat door de vertalingen uit het Grieks en Arabisch bekend geworden was (Aristoteles, Avicenna en vooral Avicebron). Zijn hoofdwerk is het omvangrijke Magisterium divinale, waarin hij erop wijst dat de goddelijke lering op drie wijzen kan gekend worden: ofwel rechtstreeks door een profetische openbaring, ofwel door het geloof in de openbaring, ofwel door een rationele bewijsvoering, zoals de filosofen die beoefenen. Deze laatste methode werd door de auteur aangewend, om zo de Arabische filosofie en ketterse dwalingen met de eigen wapens te kunnen weerleggen.
LITT. B.Switalski, William of Auvergne. De Trinitate (1976).
