v. (-en),
1. het wijden of gewijd-worden, inwijding, kerkwijding;
2. (r.k.) liturgische handeling, waardoor een voorwerp (b.v. een kelk) bestemd wordt voor religieus gebruik of een persoon tot een bepaalde ambtelijke functie in de Kerk;
3. gewijde stemming: de wijding die in een oude kathedraal heerst;
4. korte godsdienstoefening (meestal in samenst.: morgen-, avondwijding enz.
De wijding is een liturgische viering, waarin tot uitdrukking wordt gebracht dat een persoon of zaak wordt gericht op de bijzondere dienst van God of de Kerk. Bij de wijding van personen kende men lange tijd het onderscheid tussenlagere wijdingen en hogere wijdingen; daarnaast kent men nog de abtswijding. Bij de wijding van zaken vindt men termen als: wijding (consecratio: brood en wijn bij de eucharistie); toewijding (dedicatio: kerkgebouw, altaar, kelk); zegening (benedictio: kind, nieuw huis).
