v., in het algemeen de wetenschap die het geheel van de cultuurverschijnselen van een volksgemeenschap bestudeert.
Aanvankelijk waren die bestudeerde verschijnselen sprookjes en kinderliedjes, klederdrachten en bijgeloof, later kwamen daar bij bouwvormen, gereedschappen, arbeids-en eigendomsverhoudingen. Naast het begrip volkskunde wordt ook dat van folklore gehanteerd, dat echter meer duidt op de verschijnselen zelf dan op de studie ervan. Volkskunde wordt in Nederland beoefend door de Volkskundecommissie der Koninklijke Ned. Akademie van Wetenschappen (1934), het Ned. Volkskundig Genootschap (1949), het Beraad voor het Ned. Volksleven (1955) en vele musea.
Periodieken: Volkskundig Bulletin (orgaan van de Volkskundecommissie), Neerlands volksleven (orgaan van het Ned. Volkskundig Genootschap). In België bestaat een Koninklijke Commissie voor Volkskunde, die het tijdschrift Volkskunde uitgeeft. In België wordt volkskunde aan alle universiteiten gedoceerd, in Nederland op geen enkele universiteit.
LITT. J.de Vries, De wetenschap der volkskunde (1941); T.W.R.de Haan, Folklore der lage landen (1972); J.Delmelle, Levende folklore in België (8e dr. 1976).
