[de ontdekker W.Voigt, 1898], een magneto-optisch verschijnsel, nl. het dubbelbrekend worden van een stof als een magneetveld wordt aangelegd. De brekingsindex voor licht, gepolariseerd evenwijdig aan het magneetveld, verschilt van die voor licht, gepolariseerd loodrecht op het magneetveld.
Het Voigt-effect wordt o.a. gebruikt bij het onderzoek van elektronentoestanden in vaste stoffen.
