Ned. rechtsgeleerde, *7.6.1619 Heusden, ♰1.8.1667 Utrecht; zoon van Gisbertus Voetius. Voet studeerde filosofie en rechten te Utrecht en werd daar in 1641 hoogleraar in de metafysica, in 1648 tevens in de logica en het Grieks, en in 1654 hoogleraar in de rechten.
Hij was vooral van belang voor de ontwikkeling van het internationaal privaatrecht, m.n. over de statutentheorie. Werken: De usu iuris civilis etcanonici in Belgio Unito (1657), De statutis eorumque concursu (1661), Mobilium etirnmobilium natura (1666), In quatuor libros institutionum imperialum commentarius (1668).
