m. (-en), (veevoeding) hoeveelheden van de verschillende voerbestanddelen vertaald in hoeveelheden energie en eiwit die een dier dagelijks nodig heeft voor onderhoud en produktie.
De voedernormen zijn ontleend aan voederproeven. In de normen zijn veiligheidstoeslagen verwerkt. Omdat de energieen eiwithoeveelheden die dagelijks nodig zijn steeds binnen het voeropnamevermogen van het dier gedekt moeten worden, vindt men in de zgn. voedernormentabellen en -boekjes de normen (behoeften) steeds aangegeven in: (voor energie) VEM (voor melkvee, opfokvee, ouder mestvee, paarden) òf VEVI (voor jong intensief gevoerd vleesvee) òf EW (voor varkens) òf OE (voor pluimvee); (voor eiwit) VRW (voor zoogdieren) RE (voor pluimee); (voor het opnamevermogen) droge stof (DS).
Slechts voor sterk afwijkende voedermiddelen of rantsoenen of wanneer er gezondheidsstoringen optreden (of worden gevreesd) wordt er in de praktijk ook naar andere voerbestanddelen gekeken (b.v. mineralen, vitamines).
