ra. (-s), wapen waarmee een brandende vloeistof wordt verspoten.
De vlammenwerper bestaat uit een met brandstof gevulde cilinder, en een spuitinrichting waaruit onder hoge druk vloeistof (veelal fosforpreparaten) brandend wordt gespoten; deze wordt bij de monding ontstoken. De lengte van de vlam kan tot 150 m zijn. De kleine typen kunnen als manlast verplaatst worden, de grotere zijn meestal op rupsbandvoertuigen, eventueel omgebouwde tanks, geplaatst. De vlammenwerper wordt gebruikt voor het uitschakelen van de vijand in bunkers, grotten of holen. De verbranding vraagt zuurstof, hetgeen tot verstikking leidt.
