Ned. wet van 6.10.1908 (vele malen gewijzigd, voor het laatst 28.8.1969) tot regeling van de visserij en tot bevordering van de visstand en van het bedrijf. De wet onderscheidt binnenvisserij, kustvisserij en zeevisserij.
Voor de kusten binnenvisserij regelt de Visserijwet het visrecht en de uitgifte van consenten (vergunningen), visakten en hengelbewijzen. Bij de binnen visserij geeft de grote visakte het recht op het vissen met alle geoorloofde vistuigen; de kleine visakte geeft recht op het vissen met één speciale hengel of twee gewone hengels of één peur; een zgn. bijdragebewijs geeft recht op het vissen met één gewone hengel. Op grond van de Visserijwet kunnen maatregelen genomen worden ter bevordering van de visstand, b.v. door het instellen van vangstseizoenen, door minimummaten voor te vangen vis en voor de maaswijdten van de netten, en door het verbod op het gebruik van bepaalde vistuigen.
Voor de kustvisserij is behoudens voor het vissen met twee gewone hengels, één speciale hengel of een peur een vergunning nodig. Tevens is de kustvisserij voorbehouden aan Nederlanders en ingezetenen van Nederland.
De zeevisserij wordt volgens de Visserijwet geregeld door internationale verdragen. In de visserijzone (voor Nederland een gebied van zes zeemijl uit de kust) heeft Nederland de uitsluitende visrechten en bevoegdheden ten aanzien van de visserij.
