Henrik, Estisch dichter, *2.1.1890 Leebiku, ♰3.4.1951 New York. Visnapuu studeerde litteratuur te Tartu en Berlijn.
Hij week in 1944 naar Duitsland uit, later naar de VS. Visnapuu maakte in Estland deel uit van de Siurugroep, die een drastische litteraire vernieuwing beoogde. Zijn poëzie is gekarakteriseerd door melodieusheid en assonantierijm. Hij schreef toneelstukken, een roman in verzen, Saatana vari (1937; De schaduw van satan) en een groot aantal verzenbundels. Werken: Amores (1917), Jumalaga Ene (1918; Vaarwel E.), Talihari (1920; Midwinter), Marjamaa laulud (1927; Liederen uit hessenland), Parsilai (1927), Jehoova surm (1927; De dood van J.), Tuulesǒel (1931; Zeefwind); in ballingschap: Esivanemate hauad (1946; Voorvaderlijke graven), Ad astra (1947), Mare Balticum (1948), Linnutee (1950; De melkweg); memoires: Pädike ja jǒgi (1951; Zon en rivier).
LITT. A.Oras en B.Kangro, Estonian literature in exile (1967); E.Nirk, Estonian literature (1970).
