m. (-fonen), slaginstrument dat bestaat uit naast elkaar op een tafelvormig onderstel gemonteerde smalle metalen platen van toenemende lengte die met een klopper worden aangeslagen.
Onder de platen bevinden zich resonerende buizen waarin een schijfje, dat de buis nagenoeg afsluit, elektrisch wordt rondgedraaid. Daardoor ontstaat, als de platen worden aangeslagen, een langdurig vibrerende toon, die aan klokken doet denken. De vibrafoon, die een toonomvang van twee tot vier octaven heeft, is in de 20e eeuw ontwikkeld uit de xylofoon. Het instrument is m.n. bij jazz en eigentijdse muziek in gebruik.
