Oostenrijks etnoloog, theoloog, socioloog en linguïst, *16.2.1868 Hörde (Westfalen), †10.2.1954 Freiburg (Zwitserland). Schmidt trad toe tot de rooms-katholieke congregatie van het Goddelijk Woord (SVD), werd priester en in 1896 hoogleraar aan het missiehuis te Mödling bij Wenen, waar hij een museum stichtte.
In 1927 werd hij directeur van het Pauselijk Etnologisch Museum te Rome. Hij was oprichter en hoofdredacteur van het tijdschrift Anthropos. Als etnoloog onderschreef Schmidt de principes van de cultuurhistorische methode (diffusionisme). Zijn grootste bekendheid verwierf hij met zijn theorie van het oermonotheïsme. Op taalkundig gebied wees Schmidt het verband aan tussen de Austroaziatische talen en enige talen in Achteren Voor-Indië.Werken: Der Ursprung der Gottesidee (12 dln. 1912–56), Die Sprachfamilien und Sprachkreise der Erde (1926), Handbuch der vergleichenden Religionswissenschaft (1930), Das Eigentum auf den ältesten Stufen der Menschheit (3 dln. 1937–42), Handbuch der kulturhistorischen Ethnologie (1937), Rassen und Völker in Vorgeschichte und Geschichte des Abendlandes (3 dln. 1946–49), Die tasmanischen Sprachen (1952).
LITT. Anthropica, Gedenkschrift zum Geburtstag von P.Wilhelm Schmidt (1968).
