Italiaanse dichter *20.8. 1901 Modica (Sicilië), †14.6.1968 Napels. Quasimodo was docent letteren aan het conservatorium te Milaan.
Hij is met o.a. Ungaretti en Montale een van de hoofdfiguren van de nieuwe moderne poëzie. Hij begon met het schrijven van hermetische gedichten, zijn latere poëzie kreeg een enigszins impressionistisch of decadent karakter. Door zijn voortreffelijke vertalingen van Griekse lyrici heeft hij in de klassieke traditie zichzelf weergevonden. Quasimodo ontving in 1959 de Nobelprijs voor litteratuur. Het beste van zijn eerste gedichten bevat de bundel Ed è subito sera (1942).Werken: Acque e terre (1930), L’oboe sommerso (1932), Odore di eucalyptus (1933), Erato e Apollion (1936), Poesie (1938), Giorno dopo giorno (1947), La vita non è sogno (1949), Il falso e vero verde (1955), La terra impareggiabile (1958), Dare e avere (1966).
LITT. G.Zagarrio, Quasimodo (1969); M.Tondo, S.Quasimodo (1970).
