[Lat. rudus, puin], bn., (plantkunde) term die aanduidt dat een groeiplaats onnatuurlijk is, een plek die van haar oorspronkelijke vegetatie beroofd is door menselijke bewoning of culturen, en daarna als groeiplaats benut werd door andere, van nature daar niet thuishorende planten.
Ruderale planten, zowel inheemse soorten, zoals brandnetels (Urtica) en ganzevoetsoorten (Chenopodium), als adventiefplanten als doornappel (Datum) en bilzekruid (Hyoscyamus), groeien bij voorkeur op voor planten voedselrijke plaatsen zoals puinhopen en stortplaatsen, vuilnisbelten en vervuilde wegbermen, verlaten industrieterreinen, waar de bodem veelal rijk is aan stikstof, fosfor en calcium. Ruderale planten vormen ook typische, ruderale plantengemeenschappen.
