naam van graven en een prins van Vlaanderen.
Robrecht I de Fries, graaf van Vlaanderen (1071—93), *1029 of 1030, †12/13.10.1093 Kassei; jongste zoon van Boudewijn V van Rijsel. Sinds 1063 was Robrecht gehuwd met Gertrudis van Saksen, weduwe van Floris I van Holland. Hij deed op verzoek van zijn vader afstand van alle aanspraken op opvolging, maar toen na de dood van zijn broer Boudewijn VI (1070), diens vrouw Richildis van Henegouwen het gezag op zich nam voor haar zonen Arnulf III en Boudewijn, kwam hij in opstand en versloeg Richildis’ leger op 22.2.1071 bij Kassei, waar Arnulf sneuvelde. Robrecht volgde hem op, dank zij het feit, dat de Vlaamse ridderschap Richildis in de steek liet en hij algemeen in Vlaanderen evenals door koning Filips I van Frankrijk erkend werd. Robrecht steunde zijn stiefzoon Dirk vV van Holland in zijn strijd tegen de Utrechtse bisschop. In de tegenstelling tussen Frankrijk en Engeland koos hij de Franse zijde.
Hij steunde Knoet IV van Denemarken, die zijn dochter Adelheid huwde, in diens aanspraken op de Engelse troon. Hij ondernam van 1086—90 een tocht naar het Heilige Land en steunde keizer Alexios I Komnenos tegen de Turken. Toen Robrecht eenmaal in Vlaanderen zijn gezag gevestigd had, steunde hij meer op de stedelijke kooplieden dan op de adel; hij verbeterde de veiligheid op het platteland in verband met de jaarmarkten en versterkte het grafelijk gezag door de inrichting van een territoriaal bestuur (kasselrijen). De adel heeft zich tegen zijn verminderde invloed verzet door een samenzwering in 1082, die echter mislukte.
Robrecht II van Jeruzalem, graaf van Vlaanderen (1093—1111), *ca,1065, †5.10.llll bij Meaux; zoon en opvolger van Robrecht I. Robrecht steunde de pauselijke partij in de Investituurstrijd en bevorderde de hervorming van de cluniacenzers. Hij nam deel aan de Eerste Kruistocht (1096—99). Robrecht was een trouw vazal van de Franse koningen. Hij overleed tijdens een expeditie van Lodewijk VI tegen de opstandige graaf van Blois.
Robrecht III van Béthune, graaf van Vlaanderen (1305—22), *1247, †17.9.1322; oudste zoon en opvolger van Gwijde van Dampierre en van Mathildis, vrouwe van Béthune en Dendermonde, wier bezit hij na haar dood in 1263 erfde. Robrecht streed in Italië aan de zijde van zijn schoonvader Karel I van Anjou tegen Manfred. In Vlaanderen werd hij in de strijd om de zelfstandigheid van het graafschap betrokken, en samen met zijn vader van 1297—1305 door Filips IV in Frankrijk gevangen gehouden. Vrijgelaten, diende hij het Verdrag van Athis-surOrge uit te voeren, maar hij sloot zich uiteindelijk bij het verzet van zijn onderdanen daartegen aan. Bij het Verdrag van Pontoise (1312) kocht Robrecht van Filips de nog uitstaande door Vlaanderen te betalen rente af in ruil voor de afstand van Rijsel, Douai en Orchies met hun kasselrijen aan het kroondomein. De lasten die op Vlaanderen drukten kwamen dus voortaan Robrechts schatkist ten goede; de misnoegdheid daarover zou tot de opstand onder Lodewijk van Nevers bijdragen.
Ook met Frankrijk bleven de verhoudingen tot Robrechts dood gespannen. De historische werkelijkheid van Robrecht verschilt dus aanzienlijk van het beeld van de populaire volksleider, dat H.Consciences Leeuw van Vlaanderen (1838) schildert.
LITT. T.Luykx, Het grafelijk geslacht Dampierre (1952).
Robrecht van Kassel, Vlaamse prins, *ca,1275, †ca. mei 1331; jongere zoon van Robrecht III van Béthune. Robrecht werd in juni 1325 door de opstandelingen tot ruwaert (regent) aangesteld, toen zijn neef Lodewijk van Nevers tijdens de opstand van de Vlaamse kuststreek (1323—28) door hem gevangen werd genomen. In nov. 1325 liet Robrecht, onder bedreiging door de Franse koning Karel IV, Lodewijk vrij en hielp hem tegen de rebellen.
