[Eng., terugsprong], m. (-s), (psychofysiologie) term ter aanduiding van een reactie van het organisme op een verstoring van het interne evenwicht of de homoiostasie.
Een plotseling hard geluid b.v. kan leiden tot hartfrequentieverhoging, die zelf weer een prikkel is voor een reactie die het hartfrequentieniveau weer op het oude (pre-stimulus) peil tracht te brengen; deze laatste is dan een rebound. Niet alleen hartactiviteit, maar ook de zweetklieren en hormonale systemen (b.v. het adrenerge systeem) vertonen dergelijke rebound-verschijnselen die tot doel hebben het activiteitsniveau van een bepaald systeem binnen zekere grenzen constant te houden.
