v./m. (-n, -s), (ook: periferie), strook grond gelegen rond een gebied met specifieke betekenis en onderhevig aan invloeden van het centrale gebied.
Men onderscheidt verschillende randzones.
1. De binnenstedelijke randzone is de strook direct grenzend aan het stadscentrum, die kenmerken draagt van zowel het stadscentrum als van het buiten deze strook gelegen zuivere woongebied. De binnenstedelijke randzone wordt gekenmerkt door een transitiefunctie.
2. De stedelijke randzone is de strook rondom de aaneengesloten bebouwing van de stad. Deze strook had vroeger een overwegend agrarische functie vermengd met stukken natuurgebied. In de stedelijke randzone dringen allerlei functies van de stad door, die binnen de stad niet gelokaliseerd kunnen worden. Vaak zijn dat functies die de randzone sterk beïnvloeden, b.v. verkeersknooppunten, vuilstortplaatsen, recreatieterreinen. Planning van dergelijke zaken gebeurt soms niet, en veelal ongecoördineerd. De randzone wordt soms door dit gebruik versnipperd en kan er zeer onaantrekkelijk door worden.
3. In brede zin gebruikt men het woord randzone ook voor het gebied met een intensief woon-werkverkeer, waarbinnen suburbs liggen.
