[Lat. quarta-decima (dies), de veertiende (dag)], m. (-manen), ben. voor de christenen die in de eerste eeuwen van het christendom Pasen vierden op de veertiende dag van de maand Nisan.
De quartodecimanen (in Syrië en Klein-Azië) weken af van de praktijk van de Westerse Kerk, waar Pasen gevierd werd op de zondag na 14 Nisan. In navolging van de jodenchristenen beklemtoonden zij daarbij de typologie van het paaslam, die vervuld was in de verzoenende kruisdood van Jezus Christus. De overige christenen beklemtoonden de opstanding. Het concilie van Nicea (325) veroordeelde het standpunt van de quartodecimanen als ‘judaïstisch’.
