v., het beïnvloeden van de prijzen door de overheid.
Prijsbeheersing geschiedt door middel van een algemeen stelsel van maximumprijzen, het vaststellen van calculatieschema’s of het voorschrijven van spelregels voor de door ondernemingen te volgen prijsvaststelling. In conjunctuurpolitieke zin beoogt de prijsbeheersing de doorwerking van inflatie op het prijsniveau tegen te gaan en een zichzelf versterkend inflatoir proces van loon-en prijsstijgingen te voorkomen. Prijsbeheersing is van structurele betekenis voorzover zij, tezamen met de politiek ter bevordering van een gezonde concurrentie (mededingingsbeleid), voorkomt dat een te hoog prijsniveau ontstaat, waardoor een land m.n. in de internationale concurrentiestrijd blijvend achterop kan raken. Zij is dan een van de methoden waarmede het streven naar een evenwichtige economische groei gediend kan worden. De prijsbeheersing in inflatoire omstandigheden betekent dat de prijzen vastgesteld worden beneden het evenwichtsniveau, waardoor een vraagoverschot ontstaat, dat moet worden weggedrongen door rantsoenering. De koopkracht die dan niet voor aankoop van de betreffende goederen kan worden aangewend, de zgn. zwevende koopkracht, zoekt een uitweg naar niet gerantsoeneerde goederen (antiek, juwelen, postzegels enz.) en naar de zwarte markt. In Nederland zijn prijsbeheersingsmaatregelen mogelijk krachtens de Prijzenwet 1961, in België krachtens de Prijsopdrijvingswet 1971.
