[Lat., het behaagt], o.,
1. het recht dat de wereldlijke overheid had om besluiten van de kerkelijke overheid alleen dan toepasselijk te verklaren, nadat zij deze had goedgekeurd (placetum regium);
2. het recht van een hoger gezag om goedkeuring te verlenen aan maatregelen van lagere organen met een zekere autonomie.
