[N. A.Otto], m. (-en), verbrandingsmotor waarbij de vermenging van brandstof (vnl.
benzine) met de lucht buiten de cilinder plaatsvindt en waarbij de ontsteking via een apart elektrisch systeem tot stand komt.
De ottomotor is een verbetering van de door J.J.E.Lenoir ontwikkelde gasmotor. De eerste veriie ontstond reeds in 1861, de definitieve versie in 1876. In de cilinder van de ottomotor wordt met
lucht gemengd gas zo samengebracht, dat de op één plaats ingeleide verbranding van het gas zich voortplant. De verbrandingsprodukten en de lucht zetten uit door de opgewekte warmte en geven hun expansie-energie via de zuiger af aan de krukas in de vorm van mechanische energie. De ottomotor is een viertaktmotor, d.w.z. dat bij twee omwentelingen van de krukas éénmaal het mengsel wordt aangezogen, gecomprimeerd, tot ontbranding gebracht en de afgewerkte gassen worden afgevoerd, verbrandingsmotor.
