Duits schrijver, *29.7.1889 Oberkrüchten, ♱20.3.1963 Minusio. Otten studeerde sociologie en kunstgeschiedenis.
In 1918 vestigde hij zich te Wenen. Hij werd uitgever van de expressionistische tijdschriften Der Gegner en Der Friede.Vervolgens vestigde hij zich als redacteur en schrijver te Berlijn, vanwaar hij in 1932 naar Spanje vluchtte en later naar Londen. Vanaf 1944 was hij blind. Een van de eerste uitingen van het expressionisme was zijn Reise durch Albanien (1912), waarin zijn eigen belevenissen gedurende de Albanese opstand verwerkt werden. Otten verzorgde verder een aantal bloemlezingen van expressionistische en joodse dichters. Werken: romans: Lona (1920), Prüfung zur Reife (1928), Der unbekannte Zivilist (1932), Die Botschaft (1957), Wurzeln (1963); ander proza: Der Fall Strauss (1925), Der schwarze Napoleon (1931), Der ewige Esel (1949); poëzie: Die Thronerhebung des Herzens (1918), Herbstgesang (1961).
