v. (-n, -s), (mijnbouw) ontginningsmethode waarbij de ruimten die door de winning van de delfstof ontstaan zo volledig mogelijk met afvalgesteente worden opgevuld.
Deze methode wordt toegepast om het ontstaan van te grote, ontoegankelijke ruimten te vermijden, ook om terreindruk en instortingen in de winningplaats zelf te beheersen, om zakking van de grondoppervlakte en schade aan gebouwen te beperken en om de in de ondergrond zelf voorhanden zijnde steriele stoffen kwijt te raken, zonder ze langs de schachten naar de bovengrond te moeten ophalen. Hoe dikker en hoe steiler de lagen zijn, en hoe kleiner de diepte van de afzetting, hoe noodzakelijker de opvulmethode is. Waar zij echter niet onontbeerlijk is, wordt aan de goedkopere instortingsmethode (of breukbouw) de voorkeur gegeven. Men neemt aan dat de opvulling van een horizontale diepe laag, de zakking van de grondoppervlakte tot ca. 50 % kan terugbrengen.
