[Hebr. Nehemjâ, Jahwe heeft getroost], oud-testamentische figuur, schenker aan het hof van de Perzische koning Artaxerxes I (465 v.C.424 v.C.) te Soesa.
De uit de Babylonische ballingschap naar Palestina teruggekeerde joden verkeerden in slechte toestand. Nehemia kreeg verlof van Artaxerxes naar Jeruzalem te gaan en als landvoogd over Juda op te treden. In de twaalf jaren van zijn bestuur liet hij, ondanks verzet van de Samaritanen onder Samballat, de muren en poorten van Jeruzalem herstellen en reorganiseerde hij (met medewerking van de priester Ezra?) de toestanden in het joodse land. Zijn gedenkschriften zijn gedeeltelijk bewaard in het bijbelboek dat zijn naam draagt.
LITT: U. Kellermann, Nehemia (1967); H.H.Grosheide, Deernis met haar puin (1975).
