[Hebr. mefiz(?), vernieler, tofhel, leugenaar], een van de gevallen engelen of helse geesten, vooral bekend uit de geschiedenis van de geleerde Faust, waarin hij oorspronkelijk naast andere duivels optrad. Door de litteraire bewerkingen van Marlowe en later van Goethe werd hij steeds meer de verpersoonlijking van het boze, de sluwe bestrijder van deugd en waarheid.
Door Goethe en de opera van C.F.Gounod is Mefisto tot de typische toneelduivel geworden.
