meetkunde die een ruimte van meer dan drie dimensies beschouwt. Ofschoon Lagrange reeds opmerkte dat de mechanica door de invoering van ruimte en tijd eigenlijk een vierdimensionale wiskunde is, kan men de invoering van de meerdimensionale meetkunde beter dateren met Grassmann, die er in zijn Ausdehnungslehre (1884) geregeld gebruik van maakt.
Terzelfdertijd gebruikten ook Cayley in Engeland en Cauchy in Frankrijk in korte artikelen analoge beschouwingen. Belangrijke bijdragen tot de grondbeginselen van de meerdimensionale meetkunde gaf Riemann (1854). Sindsdien heeft zij zich naar vele zijden ontwikkeld: o.a. de meerdimensionale analytische meetkunde, neergelegd in P.H.Schoute, Mehrdimensionale Geometrie (1902–05); de differentiaalmeetkunde die sterk is ontwikkeld onder invloed van de relativiteitstheorie.
LITT. H.de Vries, De vierde dimensie (1925); J.A.Schouten en D.J.Struik, Einf. in die neueren Methoden der Differentialgeometrie (1935); J.G. Nottrot, Inzicht in de vierde dimensie (z.j.).
