I.v./m. (ms; metje, emmetje),
1. als teken 13e letter van het alfabet, als klank tiende medeklinker van het alfabet;
2. in een alfabetische rangschikking (kaartsysteem, boek e.d.) al de namen, woorden of lemmata die met een m beginnen; bij uitbreiding die namen, woorden of lemmata met de bijbehorende gegevens, teksten, systeemkaarten enz.
De m gaat via het Latijn en Grieks (mu) op de Semitische mem terug. De letter duidt de stemhebbende bilabiale nasaal aan.
Vormen. Voor de Semitische vormen gebruikten de Grieken verscheiden varianten. Ook de Romeinen kenden oorspronkelijk een m met vijf strepen naast die met vier die later de standaardvorm werd. Deze werd vaak ook in vier streken geschreven (b.v. in het klassieke boekschrift), en soms met nog andere, economischere structuren (b.v. oudere cursief; het meeschrijven van een luchtlijn leidde tot de structuur die de basis werd, niet alleen van de unciaal , maar via de minuskelcursief ook van alle latere schriftvormen: karolingisch, gotisch en later.
II.m, eenhedensymbool
v./m.,
1. eenhedensymbool (niet-cursief geschreven) voor: a. meter; b. voorvoegsel milli; groothedensymbool (cursief geschreven) voor: massa.
III.m,
v./m., afk. voor:
1. manuaal (in orgelwerken), 2.(taalkunde) mannelijk.
IV.
‘m, schrijfwijze vn., schrijfwijze voor de vocaalloze of met toonloze klinker gesproken vorm van de objectsvorm hem: ik heb ‘mniet gezien; ik zal het ‘zeggen.
VI.M, symbool
v./m.,
1. eenhedensymbool (niet cursief geschreven) voor: voorvoegsel mega;
2. groothedensymbool (cursief geschreven) voor: a. (mechanica) moment van een kracht; b. wederkerige inductie of (elektrische) inductantie; c. magnetisatie; d. molaire massa; e. (licht)emittantie of geëmitteerde areïeke lichtstroom;
3. Romeins getalteken: mille 1000.
VII.M,
v./m., afk. voor:
1. Latijnse voornaam Marcus;
2.(Eng.) member;
3. (Fr.) monsieur.
