Friedrich, Duits protestants kerken dogmenhistoricus, *19 juni 1858 te Hildesheim, ♱13 januari 1928 te Halle. Loofs werd in 1882 privaatdocent te Leipzig en was van 1887―1926 hoogleraar te Halle.
Hij kwam uit de school van A.B.Ritschl en nam in wetenschappelijk opzicht naast de dominerende A. von Harnack een eigen positie in. Zijn bekendste, nog steeds zeer invloedrijke werk is Leitfaden zum Studium der Dogmengeschichte, dat opvalt door een trefzeker gebruik van de beschikbare bronnen. In tegenstelling tot Von Harnack aanvaardde hij als dogmas die leerstellingen die in een bepaalde kerkelijke gemeenschap geldend waren of zijn. Zijn grootste belangstelling ging uit naar de dogmaontwikkeling in de vroege kerk. Werken: Leitfaden zum Studium der Dogmengesch. (1889; 6e dr. 1959), Symbolik (1902), Nestoriana (1905), Paulus von Samosata (1924).
