Ramón, (Lat.: Raymundus Lullus), Catalaans theoloog, filosoof en missionaris, *ca.l233 Palma de Mallorca, ♱29.6.1315 Bugia(?); uit een adellijk geslacht. Llull bracht zijn jeugd door aan het hof van Jakobus I van Aragon.
In 1263 besloot hij zijn leven te wijden aan de verbreiding van het christelijk geloof in de Arabische wereld. Daartoe ontplooide hij een enorme activiteit: studie van de Arabische taal en filosofie, van de christelijke theologie en scholastieke filosofie en van medicijnen, missiereizen naar Mallorca, Cyprus en Noord-Afrika, colleges aan de universiteiten van Montpellier, Parijs en Napels, oprichten van studiecentra voor oosterse talen, contacten met geestelijke en wereldlijke leiders. Hij pleitte voor één centrale missie-instantie voor de gehele kerk (in 1622 pas verwezenlijkt). Llull liet een omvangrijk oeuvre na (ca. 250 boeken, traktaten en brochures), waarvan Lloyds (Underwriters). Interieur van vooral zijn Ars magna bekend is. Hierin tracht hij door logische combinaties van een beperkt aantal grondbegrippen en beginselen de gehele christelijke leer af te leiden.
Als filosoof bestreed hij het averroïsme, m.n. het dualisme van geloof en rede, en bekende hij zich tot de school van Anselmus van Canterbury. Llull was een van de eersten die naast het Latijn de volkstaal gebruikte om filosofische opvattingen uiteen te zetten. Zo heeft hij bijgedragen tot de ontwikkeling van het Catalaans, m.n. door zijn filosofische roman Blanquerna.
LITT. E.Colomer, Nikolaus von Kues und R.Lull (1961); E.W.Platzeck, R.Lull (2dln. 1962 llull 64); L. Sala-Molins, Lulle (1967).
