[Lat.], m. (-tini), (ook: libertus), vrijgelaten slaaf.
In Griekenland vond de vrijlating van een slaaf meestal plaats door eenvoudige afstand (in de vorm van een verkoop) aan tempel of godheid; in het Romeinse Keizerrijk geschiedde deze door een schijnproces, door inschrijving in de burgerlijst (census, slechts eens in de vier of vijf jaar) of bij testament. De libertinus was gehouden tot het verrichten van bepaalde diensten en tot gehoorzaamheid en eerbied jegens de patronus die hem vrijgelaten had. In het publiek recht stond hij niet gelijk met de burger (hij kon b.v. geen ambten bekleden).
