bn., (ook: vivipaar), levende jongen ter wereld brengend.
Levendbarend staat in tegenstelling tot eierleggend (ovipaar). Men onderscheidt echte levendbarende dieren en eierlevendbarende (ovovivipare) dieren. Bij de eerste groep is het jonge dier nauw verbonden met de moederlijke weefsels (baarmoederwand) door middel van een placenta of daarmee vergelijkbare verbinding, waardoorheen het voedingsstoffen ontvangt. Bij de tweede groep ontwikkelt het jonge dier zich eveneens binnen het moederlijk lichaam, nl. in de eileider of zelfs binnen het ovarium. Het kan voedingsstoffen van de moeder ontvangen, maar de nauwe verbinding met de moederlijke weefsels ontbreekt.
Echt levendbarend zijn behalve de zoogdieren ook sommige haaien, slangen (adder) en hagedissen. Bij de buideldieren wordt het jong als foetus geboren, en ondergaat het laatste deel van zijn ontwikkeling in de buidel, waar het met de mond vastgroeit aan een tepel. Eierlevendbarende vormen vindt men bij de insekten, slakken, vissen, salamanders en reptielen.
