stad in de oudheid in Zuid-Mesopotamië, ca. 30 km ten noorden van Oer, thans de ruïneheuvel Senkere. De stad kende een bloeiperiode aan het begin van het 2e millennium v.C. onder de dynastie van Larsa (14 koningen, 264 jaar), die eerst Isin, later Zuid-Babylonië beheerste (Isin-Larsatijd is in de archeologie de gebruikelijke naam voor de periode tussen ca.2000 v.C.-1800 v.C.).
De regering van Warad-Sin en Rim-Sin betekende een nieuwe bloeiperiode, die duurde totdat Hammoerabi de stad in 1763 v.C. veroverde. Larsa dankt haar faam aan de grote tempel van de zonnegod Sjamasj. Bij opgravingen zijn veel teksten gevonden, vooral uit de Oudbabylonische tijd. Franse archeologen werkten er in 1932-1933, en opnieuw sinds 1966, waarbij ook vondsten uit de Kassitische periode gedaan werden.
Litt. D.O.Edzard, Die zweite Zwischenzeit Babyloniens (1957); E.Sollberger en J.R.Kupper, Inscriptions royales sumériennes et akkadiennes (1971).
