fin de siècle, [Fr., einde van de eeuw], uitdrukking die in het laatste decennium van de 19e eeuw in gebruik kwam. Hoewel vrij vaag van betekenis, wijst zij in het algemeen op een zekere verfijnde decadentie, een geesteshouding, die aan alles twijfelt, met alles spot, zich erop beroemt geen vooroordelen te kennen; zij wordt ook toegepast op verschijnselen van verval, die verband houden met een zichzelf overlevende beschaving.
De uitdrukking dankt misschien haar populariteit tijdens en na de Parijse wereldtentoonstelling van 1889 aan een toneelstuk van die naam van Micard en de Jouvenot, opgevoerd in 1888, of een revue van Blum en Toché: Paris fin de siècle (1890).
