[Eng.], v., het zich-invoelen in anderen, het zich in de plaats van anderen (kunnen) stellen om hun houding en reacties te begrijpen.
M.n. de Amerikaanse psycholoog C.R.Rogers beschouwt empathie als de belangrijkste voorwaarde om iemand in psychische nood behulpzaam te kunnen zijn. Vandaar het belang dat thans in opleidingen tot psychotherapeut, maatschappelijk werker e.d. gehecht wordt aan het verwerven van empathie. Het begrip omvat enerzijds een houding van bereidheid zich open te stellen voor de ervaring van degene die hulp vraagt, anderzijds de vaardigheid om te verwoorden wat de ander voelt en beleeft, zodat deze zich begrepen voelt en gestimuleerd wordt zijn problemen verder te onderzoeken (zie counseling).
In de pedagogische diagnostiek is de empathie een belangrijk kenmiddel. De onderzoeker tracht, via verhalen, tekeningen, spel enz. van het kind, zich in te leven in de bestaanswijze van het kind.
