onderdeel van de mathematische programmering. Bij de laatste is het doel een door het probleem bepaalde functie (de zgn. waardefunctie, zie operationele analyse) van een stel variabelen de maximale (of minimale) waarde te doen aannemen, terwijl de variabelen zelf door een aantal relaties beperkt zijn.
Men spreekt van dynamische programmering als de situatie ten gevolge van de genomen beslissing verandert. Het gaat bij dit type van beslissingsproblemen om het vinden van de optimale strategie, d.w.z. dat stel beslissingsregels dat, ongeacht de uitgangstoestand, tot het beste totaalresultaat leidt. Dynamische programmering heeft vele toepassingen, o.a. in dynamische toewijzingsproblemen, bij zoekproblemen, in de variatierekening, bij besturingsproblemen. Vanwege de rekenkundige bewerkelijkheid zijn andere oplossingstechnieken, indien beschikbaar, meestal te prefereren.
LITT. R. Bellmann, Dynamic programming (1963); R. Bellmann en S. Dreyfus, Applied dynamic programming (1964).
