Amerikaans danseres, *27.5.1878 San Fransisco , †144.9.1927Nice. Duncan genoot enige dansopleiding; haar debuut in Chicago was een mislukking.
In 1899 ging zij naar Europa en vierde daar gedurende meer dan twintig jaar triomfen met haar dansrecitals. Zij danste blootsvoets, in Griekse gewaden, verwierp de klassieke ballettechniek en meende dat het direct tot uitdrukking brengen van emoties automatisch tot een adequate bewegingsexpressie zou leiden. In 1904 stichtte zij met haar zuster Elizabeth haar eerste school in Berlijn, waar zij haar ideeën over dans verbond met de toenmalige reformpedagogische opvattingen over autonome karakterontwikkeling. In 1921 kreeg zij in de USSR de leiding over een staatsballetschool. Bij haar voorliefde voor de Griekse oudheid en de antieke dans ging het haar niet om nabootsing van de Griekse idealen, maar om een herschepping vanuit de geest van de kunstwerken uit die periode. Dit gold ook voor haar houding ten opzichte van de muziek (o.a. van Beethoven, Chopin, Wagner), die zij als begeleiding van haar dansen koos.
In haar dansidioom, dat op weinig methodisch doordacht technisch kunnen berustte, kunnen de eerste aanzetten tot de ontwikkeling van de modern dance worden bespeurd. Autobiografie: My life (1927).
LITT. W. Terry, I. Duncan (1963); I.I. Schneider, I. Duncan, the Russian years (1968).
