Karl Eugen, Duits filosoof en econoom, *12.1.1833 Berlijn, ♱21.9.1921 Berlijn. Dühring, aanvankelijk jurist, werd, blind geworden, in 1863 privaatdocent filosofie en later tevens economie te Berlijn.
Deze leeropdracht werd hem in 1877 ontnomen wegens zijn felle kritiek op de universiteit. In 1869 schreef hij Kritische Geschichte der Philosophie, waarin hij afrekende met de klassieke filosofie. Van de 19e-eeuwse filosofen achtte Dühring alleen L.Feuerbach en A.Comte van belang; als atheïst zette hij het materialisme van de eerste voort, dat hij met het positivisme van de tweede verbond. Hij bestreed militarisme, christendom, jodendom (beschouwde zichzelf als de ‘grondlegger van het antisemitisme’), maar ook het pessimisme van A.Schopenhauer. Dühring geloofde in een van nature ‘sympathiek’ zijn van de mens en pleitte voor een ethische scholing. Hij verwierp dan ook de klassenstrijd als onnodig, maar wees tegelijk op de noodzaak van radicale maatschappelijke hervormingen.
Zijn liberaal socialisme werd fel aangevallen door de ideoloog F.Engels in diens pamflet Herrn Dühring’s Umwälzung der Wissenschaft (1878) beter bekend als Anti-Dühring.
Werken: Kapital und Arbeit (1865), Natürliche Dialektik (1865), Kritische Grundlegung der Volkswirtschaftslehre (1866), Kritische Geschichte der Philosophie (1869), Kritische Geschichte der Nationalökonomie und des Sozialismus (1874), Die Judenfrage als Frage der Rassenschädlichkeit für Existenz, Sitten und Kultur der Völker (1881), Sache, Leben und Feinde (1882; autobiogr.), Der Ersatz der Religion durch Vollkommeneres (1883), Kursus der Nationalund Sozialökonomie (1892), Die Grossen der, modernen Literatur (2 dln. 1893).
LITT. G.Albrecht, E.Dühring (1927); K.Refle, Die sozialpol. Untersuchungen E.Dührings (1943).
