v. (-n), belofte in verband met de doop of het doopsel.
In de protestantse kerken wordt onder doopbelofte verstaan Gods belofte aan de gedoopte betreffende genade, verzoening en opstanding; het antwoord daarop van de mens, die deze belofte met zijn jawoord aanvaardt, is de doopgelofte.
In de Rooms-Katholieke Kerk is de doopbelofte vooral bekend in de vorm van hernieuwing van de doopbelofte op latere leeftijd, als welbewuste bevestiging van de beloften die door ouders, peter en meter bij de doop als kind gegeven zijn; zij wordt jaarlijks door alle gelovigen gedaan tijdens de liturgie van de paaswake.
