[Zuidslavisch, dal], v. (-n), schotelof trechtervormige kuil in kalkgebieden (op vlakten en aan berghellingen).
Dolinen ontstaan door oplossing van de kalk door regenwater. Ook spreekt men van instortingsdolinen in gevallen van nastorting van de bovengrond, als het grondwater in de diepte holen heeft gevormd. Dolinen kunnen een middellijn van 20-120 m en een diepte van 20 m bereiken. Grotere dolinen verliezen in de regel de regelmatige trechtervorm en breiden zich uit ten koste van de gesloten kalkoppervlakte. In de ontwikkeling van het karstlandschap speelt dolinevorming een grote rol. Door versmelting van een aantal dolinen vormen zich de zgn. uvala’s.
