[Ital.], o. (-’s), (afk.: disc.), een vorm van rente verrekening bij kredietverlening, waarbij de rente tot aan de vervaldag niet aan het eind van een kredietverlening wordt verrekend, maar aan het begin resp. vóór de vervaldag in mindering wordt gebracht op het nominale bedrag van de lening.
Een voorbeeld van disconto is: in plaats van bij het begin van een 5 % éénjarige lening van f 1000 een bedrag van f 1000 te ontvangen en over een jaar f 1050 terug te moeten betalen, ontvangt de geldnemer in het geval van disconto bij het begin (1/1,05) x f1000 is f952,38 en betaalt over een jaar f1000 terug. Disconto komt vooral veelvuldig voor bij wissels, schatkistpapier e.d., wanneer deze vóór de vervaldag door de betrokkene worden betaald of door een derde worden gekocht (gedisconteerd). Het disconto vertegenwoordigt de rente over de tijd tot de vervaldag en houdt dus verband met de algemene rentestand, maar tevens met de soliditeit van de debiteur. In engere zin verstaat men onder het disconto de door de centrale bank te berekenen rente bij het disconteren van wissels, promessen enz. zie bankdisconto.
