Griekschristelijk auteur, (sinds 1895 meestal beschouwd als iemand uit) eind 5e eeuw. Dionysios wil in zijn werken doorgaan voor Dionysios de Areopagiet uit Hand. 17:34 (leerling van de apostel Paulus).
Daarmee strookt het feit dat de betrokken geschriften (Goddelijke namen, Mystieke theologie, Hemelse hiërarchie en Kerkelijke hiërarchie) enkele analogieën bevatten die een zekere parallellie met die van Proklos (f485) vertonen, alsmede hun vroegste vermelding (533). Zij bieden een synthese van christendom en neoplatonisme. Maar de geest van deze werken is niet zoals bij Proklos monistisch, doch beslist dualistisch en bovendien extatisch. Het doel ervan is de vereniging met God door een proces van ‘niet weten’, waarbij de ziel de waarnemingen van de zintuigen loslaat. De verbinding tussen God en wereld bestaat uit een hiërarchisch geordend aantal wezens. Via een Latijnse vertaling door Johannes Scotus Eriugena (f877) verkregen Dionysios’ werken aanmerkelijke invloed op de middeleeuwse theologie en mystiek.
Uitgaven: Patrologia Graeca,III, door J.P.Migne (z.j.); De caelesti hierarchia, door R.Roques, G.Heil en M.de Gandillac (1958).
Litt. R.Roques, L’univers dionysien (1954); W. Völker, Kontemplation und Ekstase bei PseudoDionysius Areopagita (1958).
