gedeelte van de communistische ideologie dat betrekking heeft op de partijorganisatie. Het democratisch centralisme houdt in dat alle partijorganen moeten worden gekozen, maar streng hiërarchisch moeten functioneren; de lagere organen dienen de hogere zowel op beleidsgebied als op ideologisch gebied zonder meer te gehoorzamen.
De leden moeten ook opvattingen en beleidslijnen waarmee zij het niet eens zijn, naar buiten toe verdedigen. De kritiek aan de basis op hogere organen geldt dan ook de uitvoering van de politiek (partijlijn), niet die politiek zelf.
Litt. H.Hodgkinson, Double talk. The language of communism (1955); R.N.Carew Hunt, A guide to communist jargon (1957).
